7 weken

De laatste week! Er staat veel op het programma: het nestbezoek door de fokcommissie van de rasvereniging, het chippen (vanuit Raad van Beheer), de eerste inenting. Kortom, het is me het weekje wel..

Pups krijgen nu een eigen etensbakje, maar echt begrijpen doen ze dat niet

Allereerst het bezoek van de fokcommissie: het nest werd algemeen als "homogeen en veelbelovend" beoordeeld, en dat is natuurlijk fijn om te horen. Bij Toby lijkt het wit te ruim aanwezig (mag niet meer dan 40%), maar dat zal de toekomst (nestkeuring na een jaar) moeten uitwijzen.

Ik ben sowieso erg benieuwd hoe al deze pupjes zich zullen ontwikkelen, en hoe ze over een jaar zullen zijn!

Het verbaast me, dat de pups nog steeds enthousiast proberen te drinken bij Saartje, die hen van zich af moet snauwen

En dan de chipper: wat een joekel van een naald! Maar de pups gaven geen krimp, echt knap.

Zyra is onwetend van alle injecties

Dan vervolgens naar de dierenarts. De pupjes werden gezond bevonden, en kregen hun injectie, die ze -opnieuw- dapper doorstonden. Het enige wat ze vervelend vonden was de oorkijker, blijkbaar een vervelend gevoel.

Toby vindt zijn hoeveelheid wit totaal niet interessant

De pups spelen veel, alsof er niets gebeurd is. Het lijkt erop of het spelen steeds feller en wilder verloopt, gaat soms met een hoop kabaal gepaard. Saartje doet soms ook mee, en dan is het hier een dolle boel.

En ondertussen komt het afscheid steeds dichterbij...

6 weken

Het wordt steeds drukker! Het afgeschermde "puppy-deel" van de kamer is al lang niet meer interessant. Nu moet de hele kamer verkend worden, en is het erg opletten geblazen; geen schoenen dragen als de pups "los" zijn, en elke stap moet zorgvuldig gezet. Want stel je voor..

Stoeien met de dweil

De pups zijn zeker bereid plasje / poepje te doen op de overal liggende kranten. Maar het absorberend vermogen van kranten blijkt heel slecht. We kregen het advies een "kattenbak" (met houtkorrels) te proberen, en dat blijkt een succes. Natuurlijk gaat het nog regelmatig mis, maar we zien ze de bak steeds meer opzoeken.

Ze doen al regelmatig hun behoefte op de bak

Aangezien de werpkist al enige tijd niet meer interessant is, hebben we deze vervangen door een bench. De toekomstige baasjes willen daar immers straks mee aan de slag. Maar helaas, ook de bench wordt genegeerd, de pups slapen het liefst in en achter het huisje van stof. Dus dachten we, dan zetten we de bench op de plek van het huisje, en huisje erin. Dat blijkt al een stuk beter:

Toby heeft onze constructie goedgekeurd

Dobby is inmiddels ook een interessant studie object. Gelukkig is hij al wat minder snauwerig dan eerst, maar hij vindt die kleine wurmpies nog steeds geen succes.

Zippi durft al dichterbij te komen, snuffelt heel voorzichtig aan een poot, Dobby draait zijn hoofd weg, hij vindt het maar niks

Samen vechten met een borstel

Het eten gaat al beter, al zijn ze er nog niet erg geconcentreerd mee bezig. Er worden wat hapjes genomen, even gespeeld, en weer even gegeten etc. We wachten een tijdje, en zetten dan toch maar de etensbak weg. Ze zullen moeten leren begrijpen wat "etenstijd" is. 4x per dag bieden we ze eten aan: 1x pap, 2x brokjes, 1x vlees. Dat laatste vinden ze het lekkerst.

Samen knagen aan een te groot bot

Een uitstapje naar buiten, met alle pups en Saartje, bleek een matig succes: de pupjes vonden het interessant, maar we hadden onvoldoende rekening gehouden met Saartjes overdreven drang haar pups te beschermen. Onze normaal zo timide hondje ging als een "wilde stier" op elke onschuldige passant af! Dat lijkt ons geen goed voorbeeld voor de kleintjes. Volgende keer dus maar zonder moeder naar buiten.

Samen botje knagen, zo moeder zo dochter

Ook leuk is het observeren van de verschillende karaktertjes, dat wordt steeds duidelijker. Daarover volgende keer meer.

Uiterlijk zijn er ook wat veranderingen:

Zo blijkt Zippi "vrolijke staartdracht" van Saartje geërfd te hebben. Toby krijgt nu ook stippen op zijn voorpootjes!

De vachten zijn ook verschillend, al is het nu nog subtiel. De een krijgt waarschijnlijk iets meer de golvende vacht van Saartje, de ander de gladde vacht van vader Vrister. Maar dat zal de tijd moeten leren.

Om op te vreten...

5 weken

De verschillen tussen de teefjes enerzijds en de reutjes anderzijds zetten zich voort, want de reutjes slapen alweer terwijl de teefjes nog energiek rondlopen en hun omgeving verkennen.

Wel maakt Toby een inhaalslag qua gewicht, hij haalt bijna Zippi in! Zuske / Zyra blijft hier onbetwist nummer 1. Zulla blijft de kleinste, maar hij groeit wel keurig.


Zuske is begonnen met kwispelen, en dat doet ze vol overgave, echt geweldig om te zien! Ook blijkt zij een ware "Houdini": hoe goed we ook het pupgedeelte proberen af te schermen, zij weet steeds een gaatje te vinden waar ze doorheen kan wurmen met haar mollige lijfje. Ze weet zich zelfs op te hijsen aan de bank!

Saartje is nu minder bezig met voeden, en meer met opvoeden. Ze speelt met ze, en pakt ze daarbij soms (zo lijkt het voor ons) stevig aan. We hebben vaak geen idee waarom ze dat doet, maar we vertrouwen blindelings op haar opvoederskwaliteiten.

De pantoffels van onze logee hebben een grote aantrekkingskracht

Alle pupjes hebben inmiddels een plek gevonden, hun toekomstige baasjes komen regelmatig langs. Natuurlijk geeft dat wat extra drukte erbij, maar het is echt leuk om te zien hoe blij ieder is met zijn / haar pupje. Dat geeft vertrouwen in de toekomst!

Daarmee worden ook hun (roep)namen bekend: Zuske wordt Zyra, Zippi blijft Zippi, Zeppe wordt Toby, en Zulla was al Zulla op verzoek van zijn baasje.

Zo'n schoen is veel interessanter!

Helaas blijken schoenen een enorme aantrekkingskracht op alle 4 pupjes te hebben. We nemen aan, dat baasjes daar niet blij mee zullen zijn, proberen het te voorkomen, maar dat valt niet mee.

Toch nog even proberen of misschien gedronken mag worden

Arme Saartje, de pups zijn nog steeds erg gericht op haar tepels. Ze wordt nog regelmatig belaagd door 4 hongerige pupjes, ze vlucht dan meestal snel weg. Soms loopt ze weg met een stuk of 2 pups "hangend" aan een tepel! Een enkele keer gaat ze ervoor liggen. We proberen uiteraard te compenseren met (inmiddels) vlees of puppybrokjes, maar er gaat blijkbaar nog steeds niets boven moedermelk!

Na het spelen is het goed uitrusten op een arm!

4 weken

Het lopen gaat steeds beter! Als kleine parmantige bolletjes schuifelen ze over de vloer. In "golven" komen de pupjes langzaam tot "leven", stoeien dan dat het een lieve lust is, om dan langzaam weer "uit te doven", knus tegen elkaar aan gelegen.

Dit zullen we steeds minder zien

Saartje lijkt genoeg te krijgen van het voeden, af en toe gaat ze nog even liggen, en wordt dit kleine moedertje echt compleet bedolven onder pups!

In ieder geval zijn we begonnen met eerst wat volle melk te geven, daarna wat pap. Dat is wel even wennen. De teefjes zijn met alles wat sneller, hebben het al vrij gauw door. Al blijft het wel een komisch gezicht als in hun onwetendheid met beide pootjes in het bordje pap gaan staan. Vooral Zulla geeft nu nog de voorkeur aan een vinger pap af te likken, uit een bordje vindt hij maar niks.

De 2 reutjes zijn veel rustiger en afwachtender dan hun ondernemende zusjes, ze blijven eerst nog veilig in de werpkist, terwijl de zusjes al lang de kamer aan het verkennen zijn

Uiteindelijk slapen ze niet meer in de werpkist, in dit speelgoedhuisje slaapt het veel beter!

Een deel van de huiskamer is oa met hekjes "pup proof" gemaakt, zodat we rustig even weg kunnen. Want de werpkist houden ze inmiddels wel voor gezien.

Met 4 weken zijn ze ook weer ontwormd, en de nageltjes moesten weer geknipt.

3 weken

Ze lopen! Heel wankel weliswaar, maar het begin is er.

Behalve slapen, eten, staat er nu ook even spelen op het programma! Nu begint het feest echt: ze wiebelen rond in de bak, beginnen al met speelse hapbewegingen, pootje omhoog, waarna ze prompt omvallen (het evenwicht is nog niet optimaal). Dit is Zippi

De schuifdeur doe ik er nu af en toe af. De twee reutjes blijven -tegen elkaar aan geplakt- voorzichtig op een afstandje kijken. Zuske (de eerste en de dikste) echter komt naar de uitgang toegewaggeld, en steekt nieuwsgierig haar neusje om een hoekje; met recht Grote Zus! Ze snuffelt, een echt hondje! Als ik haar oppak, voel ik hele kleine likjes op mijn hand. Zuske wordt, op veilige afstand, gevolgd door zus Zippi.

Beginnen zich hier de verschillende karaktertjes af te tekenen?

Saartje lukt het inmiddels niet meer de bak schoon te houden; hier is nu een taak voor ons weggelegd. De compacte poepjes zijn gemakkelijk weg te halen, de kranten worden meermalen per dag verschoond. De ene helft van de bak is nu bedekt met kranten, de andere helft met vetbed (ook met kranten eronder). Dit laatste is echt ideaal: lekker warm en zacht, laat vocht door, en de bovenkant blijft droog. En Saartje? Na een paar dagen ons "tweesporenbeleid" gevolgd te hebben (Rennies en extra wandelen en spelen) zagen we haar rustiger worden. Het vreemde gedrag is er af en toe nog wel, maar niet meer zo heftig. Gelukkig maar.

Ze is wel steeds minder in de bak te vinden. Even voeden, even kontjes schoonlikken, en weer weg. Als Saartje in de bak verschijnt, storten de pups zich als kleine hongerige wolfjes op haar.

2 weken

lekker relaxen...

De puppies blijven groeien als kool, waar haalt zo'n hondje van iets meer dan 6 kg dat toch vandaan? De pups wegen opgeteld ca. 2.5 kg!

Hun leventje bestaat tot dusver uit slapen, drinken, drinken, slapen. Ontspannend om naar te kijken, hoe deze weldoorvoede pupjes na het drinken zich lekker lui uitstrekken, met van die bolle buikjes..

Op dag 10 heb ik dan toch de nageltjes geknipt, die groeien inderdaad erg hard. Ik zag er enorm tegenop, bij zulke ieniemienie pootjes, maar het viel mee.

Ook zijn ze voor het eerst ontwormd: met een doseerspuit wat pasta in het bekje.

En de oogjes zijn open! We zaten daar al vanaf zo'n 10 dagen op te wachten. Maar zagen niks. Maar misschien hadden we er ook een wat te rooskleurige voorstelling van: je ziet slechts een oogspleetje, waarmee een oogje je nog blauwgrijs wazig aan kijkt. Ze zien volgens mij nog steeds niet veel?

Wel lijkt het begin van staan zich aan te kondigen! Nu nog vooral "buikschuivertjes", zie ik af en toe toch wel een pup zich omhoogduwen, in een poging te staan. Nog erg wiebelend, gemakkelijk omvallend, maar het begin is er!

Af en toe zie ik ze ook een soort onderzoekende hapbeweging maken, grappig.

Over de pups maken we ons dus gelukkig geen zorgen, wel over Saartje:

Dankzij of ondanks (?) 2 Rennies per dag was haar gedrag redelijk rustig, met af en toe even wat onrust, graven, wegkruipen achter de bank (donker plekje).

Sinds gisteren is er echter een duidelijke terugval: onrustig, voor de werpkist staan piepen (ook als de pups rustig liggen te slapen), graven, achter de bank of boven onder ons bed (komt ze normaal nooit!) wegkruipen. Vooral vannacht was ze erg onrustig. Ze voedt de pups wel, maar is er ook weer snel klaar mee, gaat dan weer uit de bak.

Dit veranderde niet, ondanks de nodige extra Rennies.

Toch maar ongerust op zaterdag (vandaag) naar de dienstdoende dierenarts, die Saartje van top tot teen onderzocht, bloed geprikt met diverse bepalingen. Gelukkig bleek alles normaal, maar dan blijft natuurlijk de vraag waar dat rare gedrag vandaan komt. Psychisch????

We gaan maar eens extra met haar wandelen, en misschien helpt het, niet te veel op het vreemde gedrag te reageren.

20 mei = 1 week oud!

De pups groeien als kool, hun gewichten zijn ongeveer verdubbeld.

Saartje ligt niet meer de hele tijd bij hen, en zoekt wat meer contact met ons.

Wel is ze bij vlagen aan het graven, en is wat onrustig, wil soms in kleine hoekjes kruipen. Het maakt ons, als onervaren fokker, best nerveus: wat is normaal, wat is afwijkend gedrag?


We zijn gewaarschuwd, dit gedrag zou kunnen passen bij het fenomeen, dat de zogende moederhond een kalkgebrek ontwikkeld, tgv verlies via de melk aan de puppy's. Het komt vooral voor bij de kleinere rassen, die relatief grote puppy's hebben. Het is belangrijk dit tijdig te herkennen, want het is een gevaarlijke situatie!


Gelukkig krijgen wij volop ondersteuning vanuit de rasvereniging:
advies om Rennies te geven, een eenvoudig middel waar kalk (calcium) in zit.
Dat blijkt nog geen eenvoudige opgave: kieskeurige Saartje weigert prompt het lekkere eten, waar de gemalen Rennie in verstopt zit.


Toch maar overleggen met de dierenarts, die er niet zo in gelooft. Zij gelooft meer in een gedragsmatige oorzaak: reactie op de verbouwing die bij ons -buitenshuis- al weken gaande is?


Het blijft dus onzeker. Gezien de ruime ervaring binnen de rasvereniging hiermee kiezen we ervoor haar zo goed en zo kwaad het gaat, 1 of 2 Rennies per dag te blijven geven.

We troosten ons nu met het feit dat het beeld de afgelopen dagen niet erger is geworden, en dat Saartje nog steeds fit en kwiek oogt. En last but not least: ze blijft netjes zorgen voor haar pups, die nog steeds goed groeien.

3 pupjes op een rij, waar is nummer 4?

Gelukkig, daar is nummer 4!

Binnenkort zullen de oogjes open gaan, spannend!